Baas in eigen tuin - of slaaf van een monumentale boom? |
|
|
|
|
| Tinka Chabot, eigenaar S-Kwadraat,
woensdag 9 april 2025 |
 |
| 110 sec |
Er is iets geks aan de hand in bomenland. Terwijl het rapport over monumentale bomen met de nodige plechtigheid werd overhandigd — inclusief lezing, fotomomentje en aanbevelingen die de term 'integraal' wel een stuk of tien keer in de mond nemen — broeit er iets anders onder de tegels van de gewone burger.
Want wat gebeurt er als een boom met een indrukwekkend verhaal, robuuste stam en historische uitstraling niet op een landgoed staat, maar gewoon in je achtertuin? Dan ben je als particulier in Arnhem, Zwijdrecht, Krimpen aan de IJssel of Leiden de klos. Ja, daar is het: het nieuwe beleid in Arnhem. Particuliere bomen kunnen 'beschermd' worden, maar alleen als ze voldoen aan zes vrijwel onmogelijke criteria. Alsof iemand op zondagochtend even door de wijk loopt om te tellen of er "minder dan vijf exemplaren van deze soort in de stad staan". Succes met het inventariseren van dat botanische unicum.
Gelukkige eigenaar?!
En als je dan een 'gelukkige' eigenaar bent van zo'n parel? Dan mag je jezelf opmaken voor jarenlang onderhoud. De boom is beschermd, maar de kosten zijn voor jou. De gemeente geeft jaarlijks een certificaat af — "de boom is veilig" — maar jij blijft verantwoordelijk als een tak iemand zijn fiets in tweeën klieft. Fijn geregeld, nietwaar?
Bovendien moet de boom minstens 70 jaar oud zijn, een kroon hebben van minimaal 7,5 meter en een stamomtrek van een meter. Dus geen elegante meerstammige sierboom of een lieflijke herdenkingslinde, maar een knoert van een reus die je tuin domineert als een groene dictator. En over nieuwe bomen? Daar hoor je niets over. Die vallen buiten de criteria, want ze zijn nog niet indrukwekkend genoeg. In plaats van liefde voor de toekomst van stadsbomen, planten we een monumentenbeleid voor een groen verleden.
Wat je krijgt, is geen ode aan natuur en erfgoed, maar een bureaucratisch keurslijf waaruit geen particuliere boomeigenaar kan ontsnappen. En nee, dit kweekt geen betrokkenheid. Dit kweekt frustratie. Wantrouwen. Zelfs haat tegen iets dat ooit als mooi werd gezien.
|
|
Wat je krijgt, is geen ode aan natuur en erfgoed, maar een bureaucratisch keurslijf waaruit geen particuliere boomeigenaar kan ontsnappen
| |
|
Levend zonder dwang
Een boom is geen stenen pand dat braaf blijft staan. Een boom leeft, groeit, sterft, werpt takken af, zoekt ruimte met zijn wortels. En bovenal: een boom heeft onderhoud nodig. Wie het belang van groen écht begrijpt, snapt dat beleid daar recht aan moet doen — met visie, maar ook met realisme. En vooral: met steun, niet met dwang.
Want uiteindelijk is er één adagium dat het blijft winnen van overheidsformulieren, groeiplaatsanalyses en kroonprojecties: baas in eigen tuin. En veiligheid voorop.
Over de auteur
Tinka Chabot (géén familie van Bart en Splinter) woont in het centrum van Arnhem. Ze is in 1987 afgestudeerd als vakbekwaam hovenier binnen haar bedrijf S-Kwadraat. Daarnaast heeft zij de opleiding Bosbouw, richting Rentmeesterij, gedaan. Haar motto is: respect voor de plant = respect voor de klant. Chabot: 'Ik zal zoveel mogelijk proberen om bomen en struiken te behouden. Samen met mijn klant komen we er meestal wel uit. Al komt het ook voor dat ik klussen weiger, omdat het niet strookt met mijn visie. Mijn manier van werken heeft ertoe geleid dat ik me in 2020 een jaar lang Duurzaamste Hovenier van Nederland mocht noemen.'
|
| LOGIN
met je e-mailadres om te reageren.
|
|
|
|
 |
|
Jos Bos
vrijdag 18 april 2025 |
|
Wat mij zo verbaast dat mensen een huis kopen (mogelijk ook monumentaal) en het kopen als een kip zonder kop, van heee mag ik dit monumentale huis en ook die super oude boom ook nog niet eens verbouwen of zelfs slopen!??
En soms zo arrogantie, mij lukt alles!
Blijf met je handen van grote bomen af.
Toch met een natuurlijke groet Jos |
|
|
Tip de redactie
|
