Het Groene Doolhof: Wie weet de weg? |
|
|
|
|
 |
| 85 sec |
In de wirwar van groennormen en groennormen in ontwikkeling lijkt het alsof boom- en groenbeheerders door de bomen het bos niet meer zien. Een doolhof van rekentools en richtlijnen domineert de discussies, terwijl er nooit antwoord lijkt te komen op de cruciale vraag of deze normen bijdragen aan meer groen. En ik heb als journalist geleerd dat achter vragen, die nooit gesteld worden, vaak een pijnlijke waarheid schuilgaat.
|
|
Ik wil niet de cynische buitenstaander uithangen, maar wat heeft de Nederlandse burger aan een doelstelling, die eigenlijk niet haalbaar lijkt
| |
|
De afgelopen jaren zijn verschillende normen en rekentools ontwikkeld, waaronder het Amerikaanse I-Tree en TEEB. Deze tools meten niet alleen de economische waarde van groen, maar ook de maatschappelijke waarden, zoals woonplezier en gezondheid. Maar zijn deze rekentools echt nodig? Ik heb op deze pagina een aantal keren de loftrompet gestoken over met name I-Tree, maar uiteindelijk is met deze methode in de hand veel maatschappelijk geld verbrand en is deze niet echt doorgebroken. De markt en de sector hebben klaarblijkelijk gesproken. Ik ben zo bang dat dit ook met die veelheid aan groennormen gaat gebeuren! Veel van deze normen zijn extreem ambitieus en misschien wel feitelijk onhaalbaar. In deze uitgave van Boomzorg preekt Boominee Verhagen dat slechts 7% van het Nederlandse vastgoed voldoet aan de bekende 3-30-300-norm. Ik wil niet de cynische buitenstaander uithangen, maar wat heeft de Nederlandse burger aan een doelstelling die eigenlijk niet haalbaar lijkt. Gaat het dan echt om het stellen van een haalbare norm, die breed gedragen wordt en waarmee steden kunnen benchmarken of gaat het om het eigenaarschap van die nieuwe norm? Nogmaals ik wil niet cynisch zijn, maar achter al die nieuwe normen liggen ook interessante verdienmodellen.
|
|
Gaat het dan echt om het stellen van een haalbare norm, die breed gedragen wordt en waarmee steden kunnen benchmarken of gaat het om het eigenaarschap van die nieuwe norm?
| |
|
Geloof ik dan niet in normen? Natuurlijk wel. Technische normen zijn broodnodig en zijn bijvoorbeeld te vinden in het Handboek Bomen, de richtlijnen van het CROW en diverse NEN-normen. Mijn kritiek geldt de bredere normen die eigenlijk de groene ambitie van een gemeente of stad aangeven.
Normen zijn hartstikke noodzakelijk, zowel vanuit technisch oogpunt als in overleg met andere sectoren, zoals infrastructuur. Melanie Brunings van het Norminstituut Bomen benadrukt het belang van normen om gezien te worden als een volwaardige gesprekspartner in overlegsituaties.
Het groene doolhof mag dan verwarrend zijn, maar één ding is duidelijk: het streven naar meer groen in steden vraagt om helderheid en samenwerking tussen groenbeheerders, ontwikkelaars, politici en burgers.
|
|
|
 |
|
André Kaper
maandag 4 december 2023 |
|
Ik ben blij dat je dit aankaart. Ik zou zeggen dat als een gemeente een strategisch ontwikkeld voor de openbare ruimte met doelstellingen zoals de 3/30/300, dat een gemeente ook moet weten waar ze voor kiest. En in welke gebieden, zoals stads- en dorpskernen, deze norm voorlopig niet haalbaar is. Maar wat nu niet haalbaar is, kan wel degelijk haalbaar worden bij stads- en dorpsvernieuwing. Dat pleit er volgens mij voor gemeenten toch te adviseren om normen als deze op te nemen, al is het maar als stip aan de horizon. Het gaat immers om het welzijn van mensen. Het belang van monitoring zie ik dan als groot (ook op strategisch niveau).
Vraag: ik zie dat in veel nieuwbouwwijken vanwege de woningnood voor mensen met een wat smallere beurs te weinig groen wordt aangelegd (m.a.w. dat haalt de 3/30/300 norm zeker niet). Wat is beter: mensen in een groenere omgeving laten wonen wat beter is voor hun welzijn, maar waardoor minder mensen een huis vinden? Of meer huizen bouwen zodat de woningnood wat afneemt maar waardoor mensen in een relatief versteende omgeving terecht komen. Ik vind dat een dilemma. Hoe zie jij dat? |
|
|
Tip de redactie
|
