 |
| 86 sec |
Het jaar 2019 zal de geschiedenis in gaan als het jaar van de jeukrups. De populatie van deze beestjes is door alle records heen geschoten en hoewel het natuurlijk helemaal niet zeker is, zijn veel mensen bang dat die populatie steeds verder zal groeien. Als bestuurder kun je dan niet op je handen blijven zitten; de burgers verwachten actie omdat ze overlast ervaren. Niks doen is geen optie, zelfs niet als dat de beste optie is.
|
|
Niks doen is geen optie, zelfs niet als dat de beste optie is
| |
|
Een van de problemen is dat eigenlijk niemand weet waarom de rups dit jaar zo ongemeen succesvol was. Oké, misschien waren de omstandigheden een tikje beter door de hete zomer van 2018, maar dat lijkt mij geen verklaring voor een dergelijke explosie. De huidige uitbarsting is het resultaat van een ultracomplex proces, waar we niets of bijna niets van weten. We zijn het er, dunkt me, redelijk over eens dat dit proces voor een groot deel wordt bepaald door biodiversiteit. Dat de natuur er in zijn bonte verscheidenheid zelf voor zorgt dat iedereen zijn plaats krijgt, en dat wat wij plagen noemen, wordt veroorzaakt door een supercomplex geheel van beestjes, insecten, planten, bacteriën en schimmels die elkaar op hun plaats houden. In onze nette, aangeharkte straten is dat proces natuurlijk tot op het bot verstoord. We willen nog maar één soort boom langs de straat en liefst ook maar één soort gras onder die boom. Wij hebben het zelfregulerende vermogen van de natuur danig in de war geschopt. Aan de andere kant is de natuur ook ongemeen krachtig. Bij mij in de buurt ligt een laan waarin de ene na de andere eikenboom is gekroond met het bekende rood-witte lintje. Die weg maakt na een halve kilometer een draai en gaat verder langs een bosrand; en meteen zijn de lintjes verdwenen. Alles is verder hetzelfde, maar de overlast is weg. Hetzelfde geldt voor bomen waar klimop in zit; ook daarin zie je zelden of nooit jeukrupsen.
Volgens mij is de huidige overlast door de jeukrups de zoveelste call of nature dat we het allemaal anders moeten gaan doen. De laatste jaren zie een toenemende trend dat de natuur als de vijand wordt gezien. Je mag het bos niet in vanwege teken, de reuzenteek staat aan de poorten te rammelen en de tijgermug en de Aziatische hoornaar zijn al onder ons. Al die vijanden verslaan, dat gaat echt niet lukken. We moeten meer wat meer vertrouwen krijgen in de natuur, zelf een stapje terug doen en iedereen weer op zijn plaats laten zetten door biodiversiteit.
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
